Modernitateak aurrerapenak ekarri dizkigun arren, itzalaldiak gure eguneroko bizitza energia elektrikoarekiko izugarri menpekoa den egitura baten gainean eraikita dagoela gogorarazi dit. Etxetresna elektriko sinpleak, komunikazio-sistemak, argia, lanerako sarbidea... Badirudi azpiegitura baten mende dagoela dena, eta, huts egiten duenean, kalteberatasun-egoeran uzten gaituela. Hala ere, badira bizitza autosufiziente bat eramatearen aldeko hautua egiten dutenak, kanpo sistemen menpe egoteari uko egiten saiatzen direnak.
Alde batetik, modu autosufizientean bizi diren pertsonak daude, beren elikagaiak landatzen dituztenak, euri-ura biltzen dutenak edo eguzki-panelen edo sorgailuen bidez beren energia sortzen dutenak. Bizimodu honek interesa irabazi du azken hamarkadetan, batez ere baliabideak gehiegi ustiatzetik sortzen diren ingurumen- eta gizarte-arazoez gero eta kontzienteago den mundu honetan. Pertsona horientzat, itzalaldi bat ez da biziraupen-krisi bat. Eskura dutenarekin moldatzeko eta maneiatzeko duten gaitasuna erresilientziaren adibide da, batez ere erortzen denean bere hauskortasunak erakusten dituen sistema baten aurrean.
Hala ere, biztanle gehienak funtzionatzeko elektrizitatea eta oinarrizko zerbitzuak behar dituen kontsumo-sistema batean erabat integratuta daude. Eredu horretan bizi diren pertsonak, erosotasunerako, elektrizitatearen mende egoteaz gain, beren bizimodua ondasunen ekoizpen- eta banaketa-sare global batekin konektatuta dago. Gainera, mendekotasun hori askoz ere alderdi gehiagotara hedatzen da: lana, hezkuntza, osasuna, denbora-pasa, besteak beste. Sistema honen edozein zati eteteak hutsune bat sortzen du, askotan nola bete ez dakiguna, eta itzalaldia gure hauskortasunaren oroigarria baino ez da izan.
Eredu honetan bizitza erosoagoa eta eskuragarriagoa da, baina baita zerbitzuen edozein etendurekiko zaurgarriagoa ere. Itzalaldian, pertsona askok antsietatea eta ziurgabetasuna sentitu zuten eguneroko lanak egiteko gai ez zirelako, hala nola telefonoak kargatzea, lineako informazioa eskuratzea edo erabili ohi dituzten etxetresna elektrikoekin otordu bat prestatzea.
Autosufizientziaren eta mendekotasunaren arteko kontraste honek gogoeta egitera behartzen gaitu. Posible al da bi bizimodu horien arteko oreka aurkitzea? Agian, gure bizitzako zenbait alderditan autonomia handiagoa sustatzea izango da erantzuna, teknologiak eskaintzen dituen onurei erabat uko egin gabe.
