Narratiba honek arazo bihurtzen du immigrazioa. Integraziorako erronketan zentratu beharrean, enplegu falta edo etxebizitza duina kasu, bizitza hobe baten bila datozenak kriminalizatzen dituzten politika erreaktiboen alde egin da. Duela gutxi Donostiako kaleko afari solidarioak debekatu izanak argi erakusten du giza eskubideak eta elkartasuna urratu direla. Segurtasun-arazoak saihesteko aitzakiapean hartutako neurri horrek enpatia falta islatzen du.
Bien bitartean, gobernuak pertsonen eskubideak errespetatuko dituen eta, aldi berean, komunitateen segurtasuna bermatuko duen migrazio politika eraginkorrik ezarri gabe jarraitzen du.
Bazterketa honekin jarraitzearen arriskua argia da: gizarte anitz eta indartsu bat eraiki beharrean, xenofobiarako eta arbuiorako haztegi bat elikatzen ari gara. Ateak itxi eta hautemandako arriskuetan bakarrik zentratu beharrean, guztien segurtasuna bermatuko duen estrategia inklusiboaren alde egin beharko luke gobernuak, baita Euskadira bizimodu duin baten bila iritsi direnen integraziorako aukera errealak eskainiko dituena ere.
Horrela, migrazioak aukera eta aberastasuna ekar dezakeela onartzea eta hiritartasunaren eta gizartearen kide izatearen aukera guztiak bermatzea ezinbestekoa da. Gizarte integratzaile bat eraikitzeko, pertsonen eskubideak errespetatzeaz gain, ekonomia, kultura eta politika esparruetan aurrerapenak lortzea ere garrantzitsua da. Hori lortzeko, integrazioaren aldeko politikak iraupen luzekoak eta eraginkorrak izan beharko dira.
Gaur egun, herritarren artean integratzeko eta migrazioaren arrazoiak konpontzeko borondatea nagusi bada ere, gobernuaren neurriak eta diskurtso publikoak sarritan zatiketa eta arrakala areagotzen dituzte. Honen aurrean, gizartearen eragile guztiak elkarlanean aritu beharko gara, herriaren kohesioa, elkarbizitza eta elkartasuna sustatzeko. Integrazioa bultzatu eta migrazioari aurre egiteko aukera guztiekin, gizartea sendotuko dugu, guztien artean elkarri lagunduz eta batasunaren alde lan eginez.
