Gerrak, festak eta abar

Asier Odriozola 2024ko eka. 14a, 07:00

Ekainean sartu gara eta horrek San Pedro jaietarako bidea aldapa behera jartzen du. Umetan, hil honetan sartu eta ia ia festetan ikusten genuen gure burua. Denborarekin sugar hori apaldu egin da eta jaietako egunetan gaude jaietan, ez aste batzuk lehenago. Lastima da baina haurtzarotik urruntzeak dituen aje askotariko bat da hori. Baina egia da, han, denbora-distantzia ertainean txupinazoa nabari dudala. Horrekin batean ordea albisteei erreparatuz gero, gerra kontua besterik ez da han eta hemen. Aspalditik, Ukraina eta Errusiaren artekoa. Berriagoa, Israel eta Hamasen artekoa (hori gerra bat baldin bada, kontuan hartuta aldeetako bat bestea mastrakatzen ari dela, jende armatua bai baina baita haur, emakume, aiton-amona, osasun langile, giza-erakundeetako langile, kazetari eta zerrenda ixte aldera, bonben azpian harrapatzen duten guztia ere). 

Hori dena gutxi ez eta lozorroan egon izan diren tentsio batzuk esnatzen hasi dira, aipatutako beste bi gerra horiekin animatuta, nonbait. Hor dira Txina eta Taiwanen arteko gatazka eta berdin bi Koreak banatzen dituena ere, iparrekoa eta hegoaldekoa. Nahita aipatu ditut elkarrengandik hain urrun dauden bi kontzeptuak, gerra eta festak, izan ere, harrigarria da gizakiak duen, gizakiok dugun, isolamendurako ahalmena eta trebezia. Onartzen dugu gerraren inpaktua baina ahal dela eguneroko bizitza atseginari eutsi nahi diogu.

Ez dakit ez ote dugun uste modu horretan urrun jarraituko duela gatazkak. Hala izatea espero dut, baina ezin da baztertu tiro eta bonba hotsak hurbilago ditugunean, harriduraz ikustea egoera hori, eguneroko kezka txikietan bizitzen jarraitu nahi izan dugulako. Zer egin beharko genuke, beraz? Ez dut arrastorik ere baina iruditzen zait ez genukeela ostrukarena egin behar.