"Zorionak, idatzi zidan, jakin dut hezur berriak dauzkazula" zorion mezuarekin hasten da Labakak ondutako poema liburua. Donostian aurkeztu du, Susa argitaletxeko editore Leire Lopez Ziluagarekin batera. "Liburuko ahotsa bi putzuren artean dago etengabe: haurdun geratu nahi du baina sustoa hartzen du baiezkoarekin, ez zuelako hain goiz espero. Aldi berean du ihes egiteko bulkada eta umearenganako tiradizo fuertea. Distantzia behar du, espazio propio bat, baina lotura indartsu bat dauka haurrarekin. Eta galdera bat: nola egiten dute besteek?", azaldu du Lopezek.
Kontraesanen joko horrekin jarraituta, lanaren ezaugarrietan sakondu du Susako editoreak, lan horretan "izan garenaren eta izango garenaren arteko aldea" dagoela zehaztuta: "Arauari aurre egiteko nahia eta horretarako zailtasunak, norbere espektatibekin ditugun talkak eta gizartearenekin ditugunak, noraino apurtu dezakegun gugandik espero den horrekin eta noraino erreproduzitzen dugun lehendik datorrena edota nola bihurtzen den aitaren edozein pauso txalogarri, ama gero eta ikusezinagoa den bitartean". Gehitu du Labakak "ertz askotatik" begiratzen diola gaiari, amatasunari. "Idazlearen begirada gailentzen da, eman zaiona zalantzan jartzen, bide propio bat egiten saiatzen, haurrarekin batera heldutako argi-itzaletan nabigatzen". Halaber, herritarraren aurreneko poesia liburuan irakurleek topatuko dituztenak zerrendatu ditu: poza eta gozamena, beldurra eta kulpa, itomena eta entusiasmoa, umearen gaineko genero espektatibak, segurtasun falta, eta abar.
Egilea, "oso pozik"
Susako editorearen ostean Hezur berriak lanaren egileak hartu du hitza eta testu bat irakurtzen hasi da: "'Idazle onak ez du ikusten umea txirristatik erori dela, besteak beste, burua libururen batean sartuta duelako', aipatzen du Katixa Agirrek Amek ez dute maistralanean. Eta nork ez du idazle ona izan nahi?". Jarraian, aitortu du ziurrenik ez lukeela poema bilduma bat argitaratuko lagun batek Jazmina Barrera idazle mexikarraren Línea negra lanaren berri eman izan ez balio. "Idazleak bere haurdunaldi prozesua kontatzen du, zatika, kezka honekin: 'Noiz idatziko dut erditu ondoren, zer ordutan?'. Liburuak jaten dituzte haurrek baina testu zatiak jaurtitzen dituzte ahotik".
"Oso pozik" dago Labaka, mugikorrean zeraman "ohar putzua" liburu bihurtu ahal izan duelako. "Poesia idaztera iritsi naiz, batez ere, praktikotasunagatik eta denbora faltagatik, arnasa luzeagoko beste lan batzuk albo batera utzita, ezinbestean". Horri lotuta, aitortu du ama izateak "zeharo" aldatu diola denboraren pertzepzioa, "gosaldu ote dudan ala ez ahazteraino" eta "munduaren kontrakarrean" bizi dela sentitzeraino. "Amatasuna bizi izan dutenek badakite zenbateraino den garai kaotiko eta frenetiko bat, zenbateraino ihes egiten digun denborak hatz tarteetatik. Horrek, aldi berean, kontenplaziorako aukera eman dit, inguruari adiago erreparatu eta gordeta zegoena argiago ikusteko".
Poesia liburua, esan bezala, bi atal nagusitan banatu du herritarrak. Aurrea da lehenengoa, Labakak haurra sabel barruan eraman zuen denbora tartekoa, eta Ondoa bigarrena, umeaz erditu osteko bederatzi hilabeteak hartzen dituena. "Zintzo jardun nahi izan dut erruaz, biolentziaz, beldurraz, pozaz, nekeaz, presio sozialaz... egiazko kontakizun bat ontzeko, bene-benetakoa". Bere begirada propiotik eraman ditu paperera deitale "txiki eta konkretuak"; horren bidez "konplexutasun zabalago bat harrapatzeko". Beste hitz batzuetan, "edertzat hartu izan den garai baten lokatzak" erakusteko ariketa egin du idazleak. "Lohi horietatik ederra izan daitekeen zerbait eraikitzen saiatu naiz; ederra, baina lokatzezkoa".